تنبلی چشم شایع‌ترین اختلال بینایی در کودکی است.

تقریباً 2 تا 3 کودک از هر 100کودک به این اختلال دچار می‌شوند.

اگر تنبلی چشم به خوبی در دوران کودکی درمان نشود، در بزرگسالی باقی خواهد ماند.

این بیماری شایع ترین اختلال بینایی تک چشمی در دوران کودکی و میانسالی است.

تنبلی چشم در بسیاری از موارد همراه با انحراف چشم (در یک راستا نبودن مسیر چشم ها) روی می‌دهد.

چشم منحرف شده، برای اجتناب از دو بینی، تار می‌شود و کودک فقط از چشم بهترش استفاده می‌کند.

در نتیجه بینایی چشم منحرف شده تکامل نمی‌یابد.

علائم تنبلی چشم

بعضی از علائم تنبلی چشم که باید در یک کودک به دنبال آن بود عبارتند از:

• بینایی ضعیف در یک چشم و یا ضعف کلی بینایی
• دو بینی کج کردن سر یا بستن یکی از چشم ها برای دیدن
• ضعف درک عمق (سخت شدن قضاوت فاصله نسبی بین اشیا)
• انحراف به سمت داخل یا خارج در چشم
• سر درد

درمان

اگر مشکل از نوع انکساری باشد، ابتدا برای اصلاح خطای تطابق، عینک تجویز می‌شود.

اگر عینک به تنهایی بینایی کودک را بهبود نبخشد، درمان بعدی بستن چشم است (معمولا به مدت چند هفته تا چند ماه).

پوشاندن چشم سالم کودک با یک چشم بند، آنها را مجبور می‌کند که از چشم ضعیفشان استفاده کنند.

روش دیگر این است که بینایی چشم سالم تار شود.

اینکار به وسیله قطره چشمی مخصوص و یا نوعی از عینک انجام می‌شود.

در این حالت در برابر چشم سالم، یک عدسی تار قرار داده می‌شود.

حتی بعد از اینکه بینایی چشم ضعیف بازگشت،

بسیار مهم است که بستن چشم در تنبلی چشم تا چند سال به صورت گاه گاه انجام شود تا بهبودی حفظ شود.

چشم ضعیف‌تر باید تقویت شود تا بتواند به صورت طبیعی ببیند.

تجویز عینک یا انجام جراحی می‌تواند علت تنبلی چشم را اصلاح کند، ولی باید خود تنبلی چشم را نیز درمان کرد.